گوگلیدن! (to Google)

در زبان انگلیسی بسیاری از کلمات هم اسم هستند و هم فعل. همچنین در بعضی موارد یک کلمه هم به صورت صفت و هم به صورت اسم و فعل مورد استفاده قرار میگیرد. چند مثال:

Watch (ساعت جیبی و مچی، کشیک، دیده‌بان، پائیدن، نگاه کردن، مواظب بودن ....)

Comb (شانه، شانه کردن)

Bus (اتوبوس، با اتوبوس رفتن)

Butter (کره، کره مالیدنBook (کتاب، مجلد، ثبت کردن، رزرو کردن، توقیف کردن)

Paper (کاغذ، روزنامه، پروانه، ورقه، مقاله، یاداشت کردن، با کاغذ پوشاندن، مقاله نوشتن)

تعداد این نوع کلمات در زبان انگلیسی بسیار است و به همین خاطر برای یافتن معنی یک لغت هنگام  مراجعه به فرهنگ لغت نباید به اولین معنای یک کلمه بسنده کنیم بلکه باید به کاربردها و معنی  دیگر آن هم توجه کنیم. زبان انگلیسی از این نظر بسیار غنی است و قدرت زایایی زیادی دارد یعنی به راحتی می‌تواند از اسم فعل بسازد بدون اینکه نیاز به یک فعل دیگر برای صرف کردن آن فعل داشته باشد. از این نظر زبان فارسی قدرت بسیار کمتری دارد یعنی تعداد فعلهای ساده در آن بسیار کم است. دکتر محمد رضا باطنی در کتاب «پیرامون زبان و زبانشناسی» می‌گوید: تعداد افعال ساده که فعال هستند یعنی در نوشتار و گفتار بکار می‌روند از رقم 277 بسیار کمتر است.زبان فارسی مجبور است برای درست کردن افعال جدید از افعالی مانند: کردن، نمودن، ساختن .... استفاده کند و فعل مرکب بسازد. پس مصدرهایی مانند: کاغذیدن، اتوبوسیدن، کتابیدن، فلسفیدن، تلویزیونیدن و ... در زبان فارسی رواج پیدا نمی‌کنند چون نمی‌توان از هر اسمی فعل ساده درست کرد. اما نکته جالب: به نظر می‌رسد آخرین  فعلی که در زبان انگلیسی در حال درست شدن از اسم است، فعل Google است. Google   بزرگترین موتور جستجوی اینترنتی جهان است که در هر مورد از معلومات بشری می‌توان هزاران و میلیونها مورد اطلاعات از آن جستجو و پیدا کرد.  من این مورد را در وبلاگ خوب "یک پزشک" خواندم با عنوان مشکل یک پزشک با «ملکه همه گوگلرها»!ماجرا از این قرار است که پزشکی به نام "اسکات هیگ" (متخصص و استادیار ارتوپدی) در مجله تایم مقاله‌ای با عنوان: When the patient is a googler  (وقتی مریض یک گوگلر (جستجوگر اینترنت) است.) نوشت. پزشک مربوطه از اینکه بیمار او (خانم سوزان) اطلاعات شخصی زیادی از او (پزشک) و بیماری خودش بدست آورده است خشمگین شده است و از اینکه این مریض با سوالهای بسیار، مزاحم او شده است اظهار ناراحتی کرده است. در حقیقت او ادعا کرده است که مریضش او را گوگل کرده است. (گوگلیده است!) او میگوید: I knew Susan was a Googler — queen, perhaps, of all Googlers (من سوزان را به عنوان یک ملکه گوگلر (جستجوگر گوگل) شناختم شاید ملکه همه گوگلرها!)  اختلاف نظرهای زیادی هم در این مورد پیش آمده است. بعضی از پزشکان مخالف این قضیه هستند که بیمارهایشان قبل از مراجعه به آنها به اینترنت مراجعه کرده و اطلاعاتی از بیماری خودشان بدست آورند. (شاید می‌ترسند دستشان رو شود!) بعضی از آنها هم دوست دارند بیماران در باره بیماری خودشان اطلاعات به دست آورند تا راحت‌تر بتوانند مشکل را برای آنان توضیح دهند.از قرار معلوم مسئولان گوگل چندان تمایلی به استفاده از واژه گوگل به عنوان فعل ندارند. Michael Krantz (مایکل کرانتز) از مسئولان گوگل طی مقاله‌ای با عنوان: Do you Google? (آیا شما گوگل می‌کنید؟ (می‌گگلید؟!)) این موضوع را توضیح داده است. اما به هر حال بعید نیست این واژه به همین زودی‌ها به عنوان فعل مورد استفاده قرار گیرد. پس ما هم خواهیم گفت فلان موضوع را گوگل کردم.

اما صرف نظر از جنبه‌ی واژه شناختی این قضیه، این مورد می‌تواند برای پزشکان وطنی خطرناکتر باشد چرا که در مورد به روز بودن اطلاعات پزشکان وطنی نمی‌توان چندان مطمئن بود. بسیاری از پزشکان وطنی یا با دنیای اینترنت آشنا نیستند یا مشغله های کاری به آنها اجازه نمی دهد سری به دنیای سایبر بزنند شاید هم آن را نوعی وقت تلف کردن بدانند!